WSTĘP
Bezpieczeństwo w górach
Pobyt w górach jest doskonałym sposobem na wypoczynek. Ale jak przywieźć z gór dobre wspomnienia i poradzić sobie w sytuacji trudnej? Pamiętaj, że góry to nie wyprawa na 3 piętro biurowca – weź pod uwagę swoją kondycję, warunki pogodowe, możliwości innych uczestników wycieczki.
Jak się przygotować? Oto kilka podpowiedzi
- Przestudiuj mapy terenu, który chcesz odwiedzić. Upewnij się, że wiesz jak prowadzi szlak i jakie stawia
przed Tobą wymagania, - Sprawdź gdzie możesz odnaleźć schroniska lub obiekty które mogą stanowić awaryjne schronienie w razie
załamania pogody (szałasy, schrony, koleby, leśniczówki itp.), - Mierz siły na zamiary – upewnij się, że Twoja kondycja i Twój sprzęt odpowiadają trudnościom jakie spotkasz na
szlaku. Pamiętaj, że wycieczki wspólnie z dziećmi są znacznie dłuższe niż dorosłych, - Sprawdzaj na bieżąco prognozę pogody, także w górach. Aplikacje pogodowe są precyzyjne i pomocne,
- Przygotuj się by wiedzieć jak postępować w razie nagłego wypadku,
- Pozwól sobie szybciej pomóc – zostaw informację bliskim o planowanej wyprawie i dacie/godzinie powrotu
- Przygotuj drogi odwrotu jeżeli podejmiesz decyzję o skróceniu wędrówki (deszcz, mgła, burza)
- Podstawą ekwipunku turysty górskiego jest odpowiednie i wygodne obuwie oraz plecak, w którym niezależnie od
pory roku i pogody winny znajdować się m.in.: czapka, rękawiczki, zapasowe skarpety, koszula, ubranie
przeciwdeszczowe, wiatrochronna płachta, podręczna apteczka, latarka, zapałki.
Wędrując górskim szlakiem turystycznym musisz cały czas orientować się w terenie a więc:
- znać kierunki stron świata, w których biegnie szlak turystyczny na całym odcinku.
- pamiętać, jakimi formacjami terenowymi prowadzi się szlak — grzbiet, po stoku, polana, hala, partie
leśne itp. - znać aktualny czas marszu od momentu wyjścia, co pozwoli podjąć decyzję — zawrócić czy też
kontynuować wędrówkę, gdyż bliżej jest do punktu końcowego wędrówki.
W przypadku zgubienia szlaku turystycznego przy dobrej pogodzie należy:
- ustalić kierunek, skąd przyszliśmy,
- ustalić kierunek w którym winien prowadzić szlak,
- ustalić na jakiej formacji górskiej się znajdujemy i którędy w tym rejonie winien przebiegać szlak turystyczny.
- ustalić, w jakim kierunku należy się udać celem odnalezienia zagubionego szlaku. W tym celu winny udać się 2-3
osoby, a reszta grupy oczekuje na miejscu. Niedopuszczalne jest rozejście się całej grupy w celu poszukiwania
szlaku.
Natomiast przy zgubieniu szlaku przy złych warunkach atmosferycznych (mgła, deszcz) należy:
- ustalić kierunek z którego przyszliśmy,
- ustalić na jakiej formacji górskiej się znajdujemy,
- ustalić w którym miejscu i w jakim czasie mieliśmy ostatni znak turystyczny na szlaku.
Najkorzystniej jest zawrócić do miejsca, w którym ostatni raz widzieliśmy znak na szlaku, zachować spokój i opanowanie. Należy pamiętać, że w okresie zimowym pokrywa śniegu może całkowicie zmienić obraz terenu, a śnieg uniemożliwia odszukanie znaków turystycznych, gdyż gałęzie drzew obciążone śniegiem mogą zwisając zasłaniać te znaki, również nawiany śnieg może powodować, że znaki na szlaku będą znajdować się pod śniegiem. Ponadto szadź występująca w porze jesiennej i zimowej może czynić znaki turystyczne niewidocznymi.
Drogi odwrotu z planowanej trasy wycieczki, zwłaszcza w Tatrach mogą być wybrane jedynie znakowanymi szlakami turystycznymi, gdyż inaczej staną się pułapką, a nie drogą do schroniska, lub domu.
Nie zapomnij przed wyjazdem zainstalować aplikacji Ratunek.
Darmowa aplikacja
RATUNEK
Idziesz w góry? Pobierz darmową aplikacje Ratunek.
Aplikacja ratunek połączy się z ratownikiem górskim i wyśle Twoją lokalizację. Więcej informacji na: www.ratunek.eu
Co należy zabrać ze sobą w góry?
Pamiętaj aby zabrać ze sobą niezbędne rzeczy. Od tego co masz w plecaku może zależeć nie tylko komfort podróżowania ale też Twoje zdrowie, a nawet życie. Poniżej publikujemy rekomendowaną przez nas podstawową listę ekwipunku.
- Mapa
- Kompas/GPS
- Dokument identyfikacyjny
- Telefon komórkowy z naładowaną baterią oraz
wpisanym numerem do rodziny pod skrótem ICE,
oraz do służb ratowniczych (985 lub 601 100 300) - Obuwie pełne (ponad kostkę)
- Ubranie przeciwdeszczowe oraz wiatrochronne
- Zapasowa ciepła odzież
- Latarka wraz z zapasowymi bateriami
- Kawałek taśmy typu power tape (do łatania dziur
oraz mocowania)
- Zapałki
- Sznurek pomocniczy (repsznur)
- Scyzoryk
- Apteczka
- Kremy ochronne
- Środki higieny osobistej (na wielodniowe
wyprawy) - Śpiwór i karimata (na wielodniowe wyprawy)
- Wysokoenergetyczne jedzenie (np. orzeszki,
słodycze, czekolada) - Worki foliowe (ochrona rzeczy przed
zamoknięciem, przetrzymywanie śmieci, itp)
- Mapa
- Kompas/GPS
- Dokument identyfikacyjny
- Telefon komórkowy z naładowaną baterią oraz
wpisanym numerem do rodziny pod skrótem ICE,
oraz do służb ratowniczych (985 lub 601 100 300) - Obuwie pełne (ponad kostkę)
- Ubranie przeciwdeszczowe oraz wiatrochronne
- Zapasowa ciepła odzież
- Latarka wraz z zapasowymi bateriami
- Kawałek taśmy typu power tape (do łatania dziur
oraz mocowania)
- Zapałki
- Sznurek pomocniczy (repsznur)
- Scyzoryk
- Apteczka
- Kremy ochronne
- Środki higieny osobistej (na wielodniowe
wyprawy) - Śpiwór i karimata (na wielodniowe wyprawy)
- Wysokoenergetyczne jedzenie (np. orzeszki,
słodycze, czekolada) - Worki foliowe (ochrona rzeczy przed
zamoknięciem, przetrzymywanie śmieci, itp)
- Mapa
- Kompas/GPS
- Dokument identyfikacyjny
- Telefon komórkowy z naładowaną baterią oraz
wpisanym numerem do rodziny pod skrótem ICE,
oraz do służb ratowniczych (985 lub 601 100 300) - Obuwie pełne (ponad kostkę)
- Ubranie przeciwdeszczowe oraz wiatrochronne
- Zapasowa ciepła odzież
- Latarka wraz z zapasowymi bateriami
- Kawałek taśmy typu power tape (do łatania dziur
oraz mocowania) - Zapałki
- Sznurek pomocniczy (repsznur)
- Scyzoryk
- Apteczka
- Kremy ochronne
- Środki higieny osobistej (na wielodniowe
wyprawy) - Śpiwór i karimata (na wielodniowe wyprawy)
- Wysokoenergetyczne jedzenie (np. orzeszki,
słodycze, czekolada) - Worki foliowe (ochrona rzeczy przed
zamoknięciem, przetrzymywanie śmieci, itp)
Oprócz tego w zimie należy wziąć:
- Termos z ciepłym napojem,
- Rękawiczki zimowe,
- Czapkę zimową,
- Rakiety śnieżne (na zasypane śniegiem szlaki),
- Czekan i raki (na trudniejsze lodowe szlaki — należy
mieć odpowiednie przeszkolenie!), - Lawinowe ABC: (Rejon zagrożenia lawinowego).
- detektor lawinowy,
- sonda lawinowa,
- łopata,
Z kolei w lecie należy uzupełnić ekwipunek o:
- Zimny napój,
- Czapkę z daszkiem lub inne nakrycie głowy,
- Krem przeciwsłoneczny
Apteczka w górach
Twój plecak zawsze powinien zmieścić apteczkę. Co w niej powinno się znaleźć? Niezbędne minimum to:
- opaska uciskowa,
- środki opatrunkowe
- środek do dezynfekcji, np. Octenisept, woda utleniona,
- plastry (przydadzą się również na otarcia):
- wodoodporne,
- stripy do zamykania ran
- w rolce
- kompresy,
- środki hemostatyczne do tamowania obfitych krwawień (np. granulat hemostatyczny),
- bandaż i bandaż elastyczny,
- nożyczki,
- rękawiczki jednorazowe
- agrafka i chusta
- folia ratunkowa NRC
- jednorazowa maska resuscytacyjna
ABC bezpieczeństwa na stokach narciarskich
Pamiętaj, żeby na stokach narciarskich zachować ostrożność, rozsądek i miej na uwadze, że na trasach oprócz Ciebie są jeszcze inni narciarze. Nadmierna prędkość, zmęczenie, brak przygotowania kondycyjnego to główne przyczyny wypadków i kontuzji. W razie wystąpienia wypadku należy niezwłocznie powiadomić ratowników GOPR/TOPR lub obsługę wyciągu.
Dekalog FIS
Kodeks FIS jest zbiorem reguł obowiązujących na stokach całego świata, zapoznaj się z nim zanim wyruszysz na trasy.
1. Wzgląd na inne osoby
Każdy narciarz powinien zachować się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa dla innej osoby i nie powodować żadnej szkody.
Komentarz FIS: Narciarz odpowiedzialny jest także za złe działanie sprzętu, który używa. W szczególności dotyczy to nowinek technicznych.
2. Panowanie nad szybkością
Narciarz musi zjeżdżać z szybkością stosowną do swoich umiejętności, rodzaju i stanu trasy oraz pogody.
Komentarz FIS: Kolizje na stoku najczęściej zdarzają się z powodu nadmiernej szybkości, braku panowania nad nartami lub niezauważenia innego uczestnika ruchu. Narciarz obowiązany jest porusza się tak aby w razie konieczności móc zatrzymać się lub skręcić w ramach umiejętności jakie posiada. Narciarz obowiązany jest poruszać się wolno w miejscach zatłoczonych, w okolicach wyciągów, na zakończeniu trasy, lub zmniejszenia widoczności z powodu warunków pogodowych lub załamania stoku.
3. Wybór kierunku jazdy
Znajdujący się na stoku narciarz, który za względu na lepszą widoczność z góry, dysponuje większą możliwością wyboru trasy jazdy, musi wybrać taki tor jazdy aby uniknąć wszelkiej możliwości zderzenia z narciarzem znajdującym się poniżej na stoku.
Komentarz FIS: Narciarstwo i snowboarding są sportami wolności ruchu przy przyjęciu zasady, że każdy uczestnik stosuje się do reguł uprawiania tych sportów. Na stokach rządzi zasada, że pierwszeństwo przysługuje temu kto znajduje się «przed» lub ‘niżej’. Każdy znajdujący się powyżej musi pamiętać, że jego zachowania nie mogą wpłynąć na zachowania tych przed lub poniżej.
4. Wyprzedzanie
Wyprzedzanie może następować zarówno po stronie dostokowej jak i odstokowej, po stronie prawej lub lewej, lecz w takiej odległości, która pozwoli uniknąć potrącenia wyprzedzanego.
Komentarz FIS: Wyprzedzający narciarz ponosi całkowitą odpowiedzialność za skutki manewru wyprzedzania do chwili jego ukończenia. Ta zasada odnosi się też do omijania stojących na stoku.
5. Przejazd i krzyżowanie torów jazdy
Narciarz, który przystępuje do zjazdu na trasie lub pólku narciarskim, powinien sprawdzić, patrząc w górę i w dół, czy nie spowoduje niebezpieczeństwa dla siebie i innych. To samo obowiązuje go przy każdym ruszaniu z miejsca po chwilowym zatrzymaniu.
Komentarz FIS: Doświadczenie dowodzi, że ogromna część wypadków zdarza się wskutek nieprzewidywalnego włączenia się w ruch nowego uczestnika. Jest podstawowym nakazem bezpieczeństwa pełne sprawdzenie czy włączenie się narciarza nie spowoduje utrudnienia dla któregokolwiek z będących w ruchu. Dopiero po płynnym włączeniu się w ruch korzysta się z pierwszeństwa przyznanego trzecią regułą FIS. Wprowadzenie snowboardów i nart głęboko taliowanych (karwingowych) umożliwia ich użytkownikom wykonywanie skrętów i ruch w kierunku przeciwnym do głównego nurtu ruchu — w dół stoku. Ten kto wykonuje manewr w poprzek lub pod prąd nurtu ruchu musi tak się zachować, aby osoby poruszające się w dół stoku nie były zagrożone.
6. Zatrzymanie się
Tylko w razie absolutnej konieczności narciarz może zatrzymać się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach zwężeń i miejscach o ograniczonej widoczności. Po ewentualnym upadku narciarz winien usunąć się z toru jazdy, tak szybko jak jest to możliwe.
Komentarz FIS: Z wyjątkiem szerokich stokowych zatrzymywanie się powinno następowana skraju trasy. Nikt nie może się zatrzymywać w miejscach niewidocznych dla jadących z góry lub zza zakrętu.
7. Podchodzenie
Narciarz powinien podchodzić tylko poboczem trasy, a w przypadku złej widoczności powinien zejść zupełnie z trasy. To samo zachowanie obowiązuje narciarzy którzy pieszo schodzą w dół.
Komentarz FIS: Trasy narciarskie są z założenia przeznaczone do ruchu jednokierunkowego — w dół. Pojawienie się osoby poruszającej się w przeciwnym kierunku stwarza zagrożenie dla poruszających się w dół. Ślady butów wyciśnięte w śniegu pogarszają warunki bezpieczeństwa jazdy i odpowiada za nie ten kto je pozostawił.
8. Stosowanie się do znaków narciarskich
Każdy narciarz winien stosować się do znaków narciarskich, ustawionych na trasach.
Komentarz FIS: Trasy narciarskie oznakowane są w zależności od stopnia ich trudności kolorami ( od najłatwiejszych do najtrudniejszych): ZIELONYM, NIEBIESKIM, CZERWONYM I CZARNYM. Każdy uczestnik ruchu sam decyduje o wyborze trasy. Na trasach ponadto umieszczone są znaki informujące o utrudnieniach lub niebezpieczeństwach np. o lawinach, czy zamknięciu trasy. Uczestnik ruchu ma obowiązek obserwować znaki i stosować się do nich. Uczestnik ruchu narciarskiego powinien zdawać sobie sprawę, że znaki umieszczono dla jego własnego dobra i bezpieczeństwa.
9. Wypadki
W razie powstania wypadku każdy, kto znajdzie się w pobliżu, powinien udzielić poszkodowanym pomocy.
Komentarz FIS: Jest oczywistą zasadą etyczną, że uprawiający sport ma obowiązek nieść pomoc poszkodowanemu niezależnie od istnienia prawnego obowiązku. W szczególności pomoc powinna polega na udzieleniu tzw. Pierwszej pomocy, na zawiadomieniu właściwych służb oraz natychmiastowym zabezpieczeniu ( oznakowaniu) miejsca wypadku tak aby nie zagrażało ono innym uczestnikom ruchu. FIS wyraża nadzieję, że zachowanie polegające na uderzeniu w innego uczestnika ruchu i ucieczce z miejsca zdarzenia będzie przez właściwe ustawodawstwa karne wszystkich państw traktowane jak identyczne wykroczenie drogowe oraz że państwa, które tego jeszcze nie uregulowały wprowadzą właściwe postanowienia do swych ustaw.
10. Stwierdzenie tożsamości
Każda osoba zamieszana w wypadek, lub będąca jego świadkiem, jest zobowiązana podać swoje dane osobowe.
Komentarz FIS: Świadkowie i opis zdarzenia mają kardynalne znaczenie dla ustalenia odpowiedzialności i w związku z tym każdy, kto był świadkiem musi czuć się zobowiązanym do uczestniczenia w procedurach wyjaśniających. Raporty właściwych służb oraz zdjęcia stanowić będą dowody we wszelkich postępowaniach mających na celu ustalenie winnych.
Niebezpieczeństwo w górach
Będąc w górach musisz wziąć pod uwagę czynniki ryzyka, które ponosisz. Dzielimy je na kilka grup:
Teren:
- Ekspozycja — możliwość obsunięcia się, bądź upadku z wysokości
- Erozja terenu — kruszyzna, spadające kamienie, lawiny błotne lub kamienne
- Podłoże — różne trudności terenowe, możliwość doznania kontuzji bez odpowiedniego obuwia
- Oblodzenie — możliwość obsunięcia się i upadku na stromym zboczu
- Głęboki śnieg — utrudnia lub wręcz uniemożliwia poruszanie się bez odpowiedniego wyposażenia (narty,
rakiety śnieżne). Poruszanie się wymaga bardzo dużego wysiłku, czas dojścia do celu znacznie się wydłuża - Szreń łamliwa — wierzchnia, twarda warstwa śniegu krucha. Możliwość niespodziewanego zapadnięcia
się, poruszanie się bez nart lub rakiet śnieżnych jest znacznie utrudnione - Lawiny — na stokach o nachyleniu powyżej 25 stopni, wejście w teren zagrożony bez odpowiedniego
przygotowania i doświadczenia jest niezwykle niebezpieczne
Człowiek
- Brak przygotowania kondycyjnego — wyjście w góry wiąże się ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym.
- Brak kwalifikacji technicznych — trudny teren (ściany, żleby, strome śnieżne zbocza itp.) wymaga
odpowiedniego przeszkolenia i doświadczenia - Brak odpowiedniego wyposażenia
- Zła organizacja i prowadzenie wycieczek — jeżeli nie posiadamy doświadczenia warto skorzystać
z usług przewodnika - Złe decyzje w obliczu zagrożenia — niezbędne doświadczenie
Większość wypadków jest spowodowanych błędem człowieka.
- Należy pamiętać, że góry mogą być niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi o każdej porze roku.
- Decyzje o wyjściu w góry każdy turysta indywidualny podejmuje samodzielnie.
Przed wyjazdem w góry
Oprócz zainstalowania aplikacji RATUNEK, wpisz do kontaktów numer ratunkowy 601-100-300 lub 985, oraz dodać
w spisie adresów wymienione poniżej:
- Grupa Beskidzka GOPR — Stacja Centralna, ul. Dębowa 2, 43-370 Szczyrk, Tel.: 33 829 69 00
- Grupa Bieszczadzka GOPR — Stacja Centralna, ul. Mickiewicza 49, 38-500 Sanok, Tel. 13 4632204
- Grupa Jurajska GOPR — Stacja Centralna , Podlesice 5, 42-425 Kroczyce, Tel. 34 31-52-000
- Grupa Karkonoska GOPR — Stacja Centralna, ul. Sudecka 79, 58-500 Jelenia Góra, Tel. 75 75 24 734
- Grupa Krynicka GOPR — Stacja Centralna, ul. Halna 18, 33-380 Krynica-Zdrój, Ratownik dyżurny: Tel. 18
200 50 31, 18 4 777 440, 18 471 29 33 - Grupa Podhalańska GOPR — Stacja Centralna, Al. 1000-lecia 1, 34-700 Rabka-Zdrój, Tel: 18 267 68 80
- Grupa Sudecka GOPR — Stacja Centralna, ul. Poznańska 6, 58-303 Wałbrzych, Tel: 74 644 70 19
- TOPR — ul. Piłsudskiego 63a, 34-500 Zakopane, Tel: 18 20 63 444
Skitury — nie lekceważ zagrożeń
Skitury nie są absolutnie bezpiecznym rodzajem sportu – skorzystaj z naszych szkoleń. Szczególnie na początku sezonu należy zwrócić uwagę na kilka spraw. Statystyki ubiegłych lat dowodzą, że właśnie w tym czasie, na początku sezonu, liczba ofiar wśród skiturowców każdego roku wzrasta. Przyczyny mogą być najrozmaitsze, ale niektóre fakty powtarzają się zawsze:
- Zbyt mała ilość śniegu
- Zasypane nawianym śniegiem muldy i szczeliny (a pozostały teren jeszcze bezśnieżny)
- Śnieg niedostatecznie związany i osadzony
- Brak wyposażenia w sprzęt bezpieczeństwa
Tak więc, dla własnego bezpieczeństwa, pierwsze skitury należy bardzo detalicznie zaplanować, zwłaszcza pod względem sprzętu, pogody i sytuacji lawinowej oraz w wyborze tras podejścia i zjazdu. Powszechnie wiadomo, że w razie wypadku, telefony komórkowe przyśpieszają i ułatwiają przebieg akcji ratunkowej, ale pod warunkiem:
- że jest połączenie z siecią,
- że są znane numery alarmowe,
- że masz zainstalowaną aplikację Ratunek
- że jesteś się w stanie podać dokładne miejsce wypadku (GPS/mapa).
W ramach przygotowań, niezbędne jest sprawdzenie zarówno sprzętu narciarskiego (ślizgi/ kanty/ wiązania / kije / foki/ …) jak i worka biwakowego oraz środków i materiałów pierwszej pomocy. Skontrolowanie wyposażenia lawinowego i detektora lawinowego (funkcjonowanie /obsługa /wymiana baterii), sprawdzone łopaty i sondy oraz przygotowany plan „w przypadku przypadku” STANDARD dla wszystkich odpowiedzialnych skiturowców!
Opracowano na podstawie artykułu przygotowanego przez Klausa Wagenbichlera, przewodnika narciarskiego i górskiego oraz referenta d.s. lawin w Austriackim Górskim Pogotowiu Ratunkowym.
Link: http://www.bergrettung.at
Postępowanie w razie wypadku – pierwsza pomoc
1. Zabezpiecz miejsce zdarzenia
Oceń rodzaj i miejsce wypadku. W razie potrzeby zapewnij bezpieczeństwo osób znajdujących się w miejscu wypadku. Jeżeli ze względów bezpieczeństwa jest to to niezbędne (np. z uwagi na spadające kamienie) usuń w miarę możliwości delikatnie poszkodowanego z miejsca zagrożenia. Bezpieczeństwo Twoje jako pierwszego ratownika jest kluczowe – jeśli sam zostaniesz ranny nie będziesz w stanie pomóc innym i utrudnisz akcję niesienia pomocy.
2. Sprawdź czy poszkodowany jest przytomny
Jeśli jest przytomny zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo>Dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna (patrz punkt 6 poniżej) oraz regularnie oceniaj jego stan. Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny przejdź do kolejnych punktów.
3. Poproś inne osoby o pomoc.
4. Udrożnij drogi oddechowe
Wykonując odgięcie głowy do tyłu jedną ręką umieszczoną na czole poszkodowanego i uniesienie żuchwy do góry druga ręką.
5. Sprawdź oddech poszkodowanego.
Przyłóż policzek nad jego usta, obserwując zarazem czy unosi się klatka piersiowa (tzw. zasada ”widzę, słyszę, czuję” — jeśli na policzku nie wyczułeś oddechu, nie usłyszałeś ”świstu” ani nie zobaczyłeś unoszącej się i opadającej klatki piersiowej powinieneś uznać, że poszkodowany nie oddycha). Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.
6. Poproś o wezwanie lub wyślij kogoś po pomoc GOPR.
Jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (bocznej ustalonej) i wezwij GOPR a następnie wróć do poszkodowanego. Pozycja bezpieczna pozwala zachować drożność dróg oddechowych (zapobiega zapadaniu się języka na tylną ścianę gardła), a także przeciwdziała dostaniu się do układu oddechowego ciał obcych, wymiocin, krwi itp.
Podczas kontaktu ze służbami ratunkowymi podaj:
- co się stało (opis wypadku, czy istnieje nadal zagrożenie),
- gdzie się stało (miejsce zdarzenia),
- ilu poszkodowanych,
- rodzaj uszkodzenia poszkodowanych,
- kto wzywa pomoc (imię i nazwisko oraz nr telefonu),
- nigdy nie odkładaj pierwszy słuchawki!
7. W przypadku braku oddechu lub nieprawidłowego oddechu podejmij czynności przywrócenia czynności życiowych
!!! UWAGA !!!
w czasie zagrożenia epidemiologicznego, odstępujemy od wykonywania wdechów ratowniczych
Wykonaj resuscytację krążeniowooddechową w schemacie 30 uciśnięć — 2 wdechy ratownicze zgodnie z poniższym opisem:
- przygotowanie do resuscytacji:
- uklęknij obok poszkodowanego na wysokości jego klatki piersiowej
- spleć palce obu dłoni, pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do środkowej
części mostka
- 30 uciśnięć:
- uciskaj mostek na głębokość 5-6 cm z częstotliwością 100 uciśnięć /min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s)
- okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.
- 2 wdechy ratownicze:
- po wykonaniu każdych 30 uciśnięć klatki piersiowej wykonaj 2 wdech ratownicze: zaciśnij palcami skrzydełka nosa
poszkodowanego, weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, wdmuchuj
powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekund (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując
jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi a następnie czy opada po wykonaniu oddechu. Po wykonaniu dwóch
wdechów powróć do wykonania 30 uciśnięć.
Kontynuuj przywracanie czynności życiowych (resuscytację) do czasu gdy poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać lub przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania.
- w czasach pandemii odchodzi się od sztucznego oddychania ze względu na ryzyko zakażenia COVID-19. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji i Wytycznymi Rady Resuscytacji Polska należy wdrożyć następujące postępowanie.
Poniższe wytyczne przygotowane zgodnie z opracowaniem dostępnym pod tym linkiem (stan na 27 listopada 2020 roku). Jeśli nie udzielasz pierwszej pomocy, pamiętaj:
- uszanuj poszkodowanego, nie filmuj i nie rób zdjęć,
- uszanuj poszkodowanego, nie filmuj i nie rób zdjęć,
- reaguj na polecenia ratownika, nawet jeśli nie jest członkiem GOPR.
Nie bój się konsekwencji udzielania pierwszej pomocy – od Ciebie zależy nie tylko zdrowie, ale i życie człowieka.
Jak udzielić pierwszej pomocy?
Przede wszystkim prawidłowo uciskaj klatkę piersiową:
- uklęknij obok poszkodowanego na wysokości jego klatki piersiowej
- spleć palce obu dłoni, pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do środkowej
części mostka - uciskaj mostek na głębokość 5-6 cm z częstotliwością 100 uciśnięć /min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s) — okres
uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam.
Jeśli jesteś sam – użyj telefonu z zestawem głośnomówiącym, by móc rozmawiać z operatorem Centrum Powiadamiania Ratunkowego podczas resuscytacji. On ci udzieli także wskazówek co robić. Możesz użyć także trybu głośnika. Podczas przywracania krążenia, aby ograniczyć ryzyko zakażenia się wirusem, zasłoń usta poszkodowanego szmatką lub ręcznikiem
Po zakończeniu resuscytacji jak najszybciej umyj ręce (woda z mydłem) lub użyj żelu na bazie alkoholu. Skontaktuj się również z lokalnymi władzami medycznymi w celu uzyskania informacji jak przebadać się na koronowirusa jeśli podejrzewasz, że poszkodowany mógł być zakażony.
8. W przypadku prawidłowego oddechu wykonaj pozostałe czynności ratunkowe
Przede wszystkim opatrz rany i unieruchom złamane kończyny, zabezpiecz poszkodowanego przed pogłębieniem się obrażeń (urazu) do czasu przybycia ratowników. Zabezpiecz osobę wymagającą pomocy przez hipotermią za pomocą folii NRC. Nie zapomnij wspierać psychicznie osobę poszkodowaną i regularnie oceniaj jego stan.
Wzywanie pomocy
Możesz także użyć międzynarodowego numeru alarmowego 112. Koniecznie zapisz sobie wcześniej te numery w pamięci telefonu. Po wybraniu któregokolwiek z tych numerów i odebraniu połączenia w miarę spokojnie:
- przedstaw się,
- postaraj się w miarę dokładnie określić miejsce , w którym jesteś,
- zamelduj co się stało,
- opisz ile osób jest z tobą, ile jest poszkodowanych, czy są to osoby przytomne i czy został już udzielony jakikolwiek rodzaj pomocy,
- powiedz czy w tej chwili nadal jesteś w bezpośrednim zagrożeniu życia
- pamiętaj, że rozmowę zawsze kończy przyjmujący zgłoszenie ratownik
W przypadku słabego spróbuj wysłać SMS na numer 601 100 300 z tymi informacjami.
Międzynarodowy system wzywania pomocy - SOS
Międzynarodowy system wzywania pomocy na obszarze górskim polega na tym, że wysyłamy 6 sygnałów dźwiękowych lub świetlnych na minutę (czyli co 10 sekund), potem następuje minuta przerwy i cykl się powtarza. Warto pamiętać, że plecaki niektórych firm posiadają klamrę pasa piersiowego ze zintegrowanym gwizdkiem.
Odpowiedź powinna wyglądać następująco: 3 sygnały na minutę (czyli co 20 sekund), następnie minuta przerwy.
Tą samą zasadę stosujemy przy sygnałach świetlnych.
Wysłanie posłańca
Innym sposobem wezwania pomocy jest wysłanie posłańca, a najlepiej dwóch osób, które informacje o zaistniałym wypadku, miejscu i ilości poszkodowanych będą miały zapisane na kartce.
Śmigłowiec ratunkowy
W momencie kiedy nadlatuje śmigłowiec należy potwierdzić swoją potrzebę otrzymania pomocy:
Tak, potrzebuję pomocy — Sylwetka na kształt litery Y (Yes) z obiema rękami uniesionymi do góry,
Nie, nie potrzebuję pomocy — Sylwetka w kształcie litery N (No) czyli jedna ręka opuszczona, druga w górze
Aplikacja Ratunek
Zainstaluj w telefonie aplikację RATUNEK, która pozwala namierzyć osobę wzywającą pomoc do kilku metrów zdecydowanie ułatwia to pracę ratowników i szybkość niesienia pomocy. Aplikacje pobierz z:
Darmowa aplikacja
RATUNEK
Idziesz w góry? Pobierz darmową aplikacje Ratunek.
Aplikacja ratunek połączy się z ratownikiem górskim i wyśle Twoją lokalizację. Więcej informacji na: www.ratunek.eu
Burza w górach
- godziny popołudniowe w górach przynoszą często zmianę pogody, a czasami gwałtowne burze. Jeśli zaskoczy Cię
burza, pamiętaj - opuść wyeksponowane miejsca (szczyty, granie, wysunięte przestrzenie, cieki wodne) gdzie łatwo może trafić Cię
piorun - Unikać pojedynczych drzew
- przyjmij pozycję w kucki ze złączonymi stopami i ramionami oplatającymi kolana
- telefon komórkowy nie ściąga piorunów – ale chroń go przed uszkodzeniem i zalaniem.
Fundacja gopr
Fundację wspierają:
Partnerzy:
Przyjaciele:
Sponsorzy i partnerzy:
